Johan Willem Friso, wol
ûntkommen oan it kriichsgeweld,
mar doe’t it wetter hol
stie, hat de dea him meld.

Nei De Haach foar in petear
moast Friso oer it djippe wiet,
it fear lei foar him klear,
dêr’t al de koets op ried.

Under seil gie ’t fan de wâl
en brûzjend nei de oare kant,
troch twirren wiisde ’t mâl,
mar net nei oarlochstrant.

Fûler foel de wyn deryn
as troch de prins en skipper tocht,
it trochbestean waard skyn,
de takomst hie syn nocht.

Johan Willem Friso, net
ûntkommen oan de drinkeldea,
hat wol syn namme set,
it Fryske gea te stea.

* Jacob Christof Le Blon (1667-1741)
Skilderij ‘Portret fan Johan Willem Friso’

** Gravuere ‘Drinkeldea fan Johan Willem Friso’