De Lemmer, kalm de see noch foar de start
sa’t troch de ieuwen hinne ’t wetter noege
nei de fierte foar it aventoer,
mar as de himel kleuret swart,
dan is it barste en oars bûge.

De Lemmer, ’t skip fan alle waar en wyn,
sylt hjoed foar eigen folk, fan bûten ’t rûge
fan de see, fan binnen rêst noch doer,
mar krijt de skipper gong deryn,
dan rinne fol de Lemster kroegen.

Lit jonkje Jelle* hjoed syn gong mar gean,
hy hat by Teakesyl syn kânsen woegen,
lûkt beret it earst it roer yn lij
en eaget fûl lykas in earn
foar alle Lemsters op it droege.

De Lemmer, rûch de see fier nei de start,
de skoaten spand, de mêsten kreakje, bûge,
’t ieuwenâlde aventoer wurdt nij,
De Lemmer krijt opnij syn part:
de winst op see en yn de kroegen.

* Jelle Reyenga

Se sieten yninoar fertiisd,
de skûtsjes liken sa op tûken,
neat hie noch op waaien wiisd,
de seilen hongen, slop as doeken.

De skippen kleefden oan it wiet,
guon koene net in boei berikke,
fjouwer kamen ta de died,
it sigentsje liet oaren stikke.

De died moast komme fan de boat,
in wiis beslút fan de kommisje:
sjit gau ôf de hiele float,
mei folle blazen is ’t rap pisjen.

De blazen leech, doe kaam der wyn,
de skippers wiene net te brûken,
de smoar foel der by elk skerp yn,
de wyn kaam út ferkearde hoeken.