Hoe kan die dame slapend heilig zijn,
Cecilia melodieus,
maar blind voor kleur rondom,
de taak laat haar geen keus:
de heiligheid beschermt muziek
en ook wie blind door ’t leven gaan.

Zij ademt in ’t aroma van de roos,
Cecilia’s belijnde neus,
nadat papavergeur
haar zinnen liet geen keus:
de droom verschijnt in diepe slaap,
de serenade vangt nu aan.

Een engelduo spant de snaren voor
Cecilia zacht amoureus
en spint het web met spel
dat stelt haar voor de keus:
wees heilig in je diepe slaap,
wij wekken jou tot liefde op.

Hoe kan een engel in ’t verliefde spel
een aardse vrouw tot partner zijn,
wanneer papavergeur
bedwelmt ook tot de dood?
Want heilig wordt een martelaar
in blind vertrouwen op haar god.

* Schilderij ‘De heilige Cecilia’
(1895 – 123,2 x 200,7 cm.)

De stalen ridder in gevechtstenu,
zijn lans klaar voor de strijd,
heeft slechts een glimp gezien;
in ’t dichte woud zoekt hij haar nu
en zo verstrijkt de tijd.

Nu hij de vijand niet bestrijden kan,
vermoeit het staal en diep
in slaap ziet hij ze staan:
de schimmen die eerst waren man
tot zij hen bij zich riep.

Nu hoort hij twee keer roepen: ‘Doe het niet’
en ‘Ridder van mijn hart’,
hij ziet het op haar mouw
en luistert naar ’t verlokkend lied
dat hem in haar verwart.

De stalen ridder valt in trance voor haar,
zijn lans steekt recht vooruit,
geen haar heeft hij gezien,
dat maakt hen zeker tot een paar,
maar hem ook tot haar buit.

* Schilderij ‘La belle dame sans merci’
(1893 – 110,6 x 81 cm.)