Amos hie al trije fisioenen sjoen,
doe kriich er wer in byld foar eagen,
it hie wol wat, it eage sûn.

Tagelyk mei ’t glânzjend byld klonk klear in lûd:
‘Wat krigesto foar eagen, Amos?’
‘In koer mei fruchten, ’t liket goed.’

Fuort dêrnei klonk wer deselde kleare stim:
‘Myn folk is as de ripe fruchten,
ryp foar de ein, skyl sûnder glim.’

Lûder klonk de stim as fan in wisse wil:
‘De ripe fruchten wurde liken,
ferlern op strjitte smiten… stil!’

* Caravaggio (1571-1610)
Skilderij ‘Stillibben mei fruitkoer’

Ik seach dat ien se makke:
fretters fan it gers en sie,
sprinkhoannen dy’t al sakken…
wie it nei de Hear syn rie?
Ik sei: ‘Ferjou dochs, Hear!’
Hy sei: ‘It giet net troch!’

Ik seach dat ien it makke:
fjoer foar ûnder en op ’t lân,
it sakke nei de dakken…
wie it troch de Hear syn hân?
Ik sei: ‘Hear, byn dochs yn!’
Hy sei: ‘It giet net troch!’

Ik seach Him op ‘e muorre
mei it sjitlead foar it rjocht,
it ûnrjocht hie lang duorre…
hie de Hear no skjin syn nocht?
Ik seach dernei, sei neat.
Hy sei: ‘It giet ferkeard!’