fan Maerten van Heemskerck*

Wa hat witten, Lukas, datsto skilder wiest,
do bist foar ús evangelist,
dy’t skreau oer hoeders, ingels en it bern
datst yn in krêbe sliepe lietst,
mar wy ha dy as skepper mist
fan ’t byld dat elkenien wol ken.

Lukas, suggerearrest datst Marije en it bern
besteld hast yn dyn atelier?
Do makkest ús net wiis, it wie in geunst
dat sy yn kleuren kamen en
do joechst fergees har byld, wolnee,
der wie gjin joadske skilderkeunst.

Skilder Maerten hie de bakker as model
dy’t syn pinseel op ’t berntsje lei,
dêr’t mem en buorfrou ris mei pronkje woe,
want op paniel wiest wol yn tel;
foar ynspiraasje kaam noch mei
har man dy’t Joazef wêze koe.

* Maerten van Heemskerck (1498-1574)
makke yn 1531 ‘Sint Lukas de Madonna
mei Bern skilderjend’ foar it alter
yn de Sint Bavo te Haarlem.

Ik bin mar simpel as model
en ha gjin snaar bespile,
mar Manet hat my besiele
mei de kleur fan ’t Spaanske fel.

Ik die it mei de linkerhân,
dat wie foar my ûnhandich,
lang sabeare spyljen bannich,
fan it doek ha ‘k gjin ferstân.

De krûk liet ik dêr sa net stean,
dy brûkte ik as boarne,
song as ’t kraaien fan in hoanne,
ha Manet de kleuren bean.

De sipels ha ik iepensnien
foar ’t rinnen fan de triennen,
as emoasjes der net binne,
jou ik noch myn lêste trien.

Doe seach ik Lola de Valence,
de Spaanske ballerina;
nei de sipels en de vino,
wiene snaar en stim myn kâns.

* Edouard Manet (1832-1883), in Frânske skilder,
wie de skeakel tusken ympressionisme en realisme.
Hoewol op it skilderij ‘De gitaarspiler’ (1860)
it linkshandige model in gitaar foar rjochtshandigen
‘bespilet’, waard it doek op de Salon fan 1861
bekroane mei in priis.