maart 29, 2024
fan ûnbekend*
Tusken dea en libben rint de kleau,
te djip om oer te kommen
yn Marokko, Israel
of wêr dan ek op ierde,
fan it krús klinkt noch de skreau.
Tusken de oaze en woestyn
riist op de stêd fan minsken
yn Europa, Azië
of wêr dan ek op ierde,
harkjend al is ’t lang ferlyn.
Troch de iuwen hinne rint de kleau,
de dea hat sels bern nommen
dy’t omkamen yn de striid
yn Oekraïne, Gaza,
Jemen, oeral klinkt de skreau.
Foto ‘Tinghir, in oazestêd yn Marokko’
maart 28, 2024
fan Peter Paul Rubens*
Se binne yn de wolken,
alle goaden en goadinnen,
sittend oan in hearlik miel
mei ambrosyn en nektar,
dy’t ferheegje harren sinnen.
Dan sjocht Zeus Ganymedes,
dy’t by harren op besite
komt, net heger as de wolk
dy’t skiedt de minsken fan de
goaden, dat moat Zeus grif spite.
Dus transformearret hy him
yn in see-earn, dy’t de jonge
op syn wjukken troch de wolk
tilt, om’t er smoar fereale
is, sa hat er syn proai fongen.
Se binne yn de wolken
mei de jonge, dy’t foar harren
ambrosyn en nektar skinkt,
behalve Zeus syn Hera,
dy ferflokt it bleate barren.
* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘Ganymedes’