Nei in tongernacht

sneon, 25 juny 2005

In nacht mei felle wjerljocht, swiere klappen,
komt de dei mei stoarmkrêft op ‘e lappen,
sa klonk de skipperswiisheid fan ús heit
troch al syn libbensjierren hinne,
hy wit noch altyd wat er seit,
sa tink ik op myn lang ein rinnen
de oare moarns mei wynkrêft sân
yn twirren oer de Snitser mar,
tsjin wolken dy’t de loft berinne
as trimmers oer it Pottenstrân.

Mar tusken lân en mar dêr leit
noch stil de float fan flugge boaten,
ferskûle ûnder tint’ en seil,
te harkjen hoe’t it komt en waait
en wachtsjend op ‘e stjitten fan de hoarn;
wannear’t dy klinkt oer weach en reid,
in lange toan, dan giet it oan:
de seilen krûpe nei de hichte,
de silers skuorre oan de skoaten,
de boaten teare nei de lichte
en brûze op ‘e boeien oan.
Want nei in nacht mei felle wjerljocht, swiere klappen,
komme se mei wynkrêft sân noch altyd op ‘e lappen.