Jong sûnder kop

Se binne jong en wolle wat,
earst rinne oer it skulpepaad,
dêrnei de rjochterwjuk útslaan,
rap folge troch de linker,
’t is mei skreauwen net te dwaan.

Dochs falt it fleanen noch net ta
mei rjochts of links, it leit yn ’t aard
de eigen slach it rjocht te jaan
de hichte yn te wjukjen,
’t is mei skreauwen net te dwaan.

Mar komme sy op ’t paad wer del,
dan slacht de wurgens samar ta
en sil de foks syn slaggen slaan:
by trije jongen byt er
ta, ’t bart sûnder lûd te jaan.