Sulverglâns

fan Rembrandt

Syn hier om krún en kin
hie al de glâns fan sulver,
wat wiisde op ’e âlde dei,
sa ek de tearen yn ’t gesicht,
gravearre troch de jierren hinne.

Hy fûn yn ’t wurk de sin:
it libben mei it sulver
dêr’t hy syn hert yn lei;
beskôge ’t boppedat as plicht
om dêr sekuer yn te gravearjen.

Mar yn de skimer kin
gjin sulversmid it rêde
om te gravearjen as by dei;
syn eagen binne suver ticht,
as moast er opsjen yn de sinne.

Syn geast kin noch wol sjen
it glânzjen fan it sulver,
it jout him sa in knypeach mei.

* Rembrandt (1606-1669)
Ets ‘Portret fan Jan Lutma’