In wankel evenwicht

van Thomas Moran*

Wat beweegt een mens op golven
hoger dan zijn lengte is?
Niets anders dan zijn evenwicht,
want anders gaat het mis.

Langer blijft hij er dan even,
anders mist hij er de zon,
die telkens op- en ondergaat,
voor ’t licht de eerste bron.

Ondergang blijft in gedachten
met de zon in evenwicht;
zolang de zee hem bezighoudt,
is hij op ’t licht gericht.

Ook het maanlicht tussen wolken
spreekt hem in gedachten aan,
totdat een wrak zijn ogen raakt,
dan blijft hij niet meer staan.

* Thomas Moran (1837-1926)
Schilderij ‘Zonsondergang’
Schilderij ‘Scheepswrak bij maanlicht’