april 9, 2017
fan ûnbekend*
Hy sloech op ’t stjerbêd noch in krús,
it wylde wie fan ’t libben ôf,
want Oscar Wilde hie rynsk geniete
fan de leafde mei in man en frou,
as katolyk fûn hy syn thús.
Fan Iersk komôf en protestant
wist Oscar hoe’t it libben wie:
hy song de psalmen, net de lieten
dy’t him paadwiis makken, joegen rie
hoe oft in dichtershert ûntspant.
De keunst lei him nei oan it hert,
dat oerrûn fan it eigen aard,
net ite fan wat oaren ieten,
boppedat gie it om ‘l’art pour l’art’,
in oar prinsipe lei him net.
Hy waard de keunstner mei lang hier
en pronke mei syn uterlik,
preau fan it libben meast it swiete,
sprate as in fûgel sturt en wjuk,
it rabjen skeelde him gjin sier.
Syn houlik rûn op skieding út
fanwege leafde foar in Lord,
wat sodomy wie yn dy tiden,
sel en wurkpleats waarden doe syn wrâld,
de doop en salving ta beslút.
* Foto ‘Oscar Wilde’
april 2, 2017
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Hy waard as militêr fan joadsk komôf
beskuldige fan spionaazje,
mar Alfred Dreyfus wie de naasje trou…
in kwestje fan diskriminaasje.
De Frânske naasje balte moard en brân:
‘De dea oan alle goare Joaden,
de duvel hat de hân der grif yn hân…
in knibbelfal foar falske goaden!’
Dus waard de joadske offisier by wet
feroardield: libbenslang de jierren
op ’t Duvelseilân, dêrby kaam de smet
fan út ’e rang set sûnder skjirre.
Emile Zola, de skriuwer, wie it oer,
hy wist dit Frânske spul hat luzen,
troch ’t antysemitisme waard er poer
en skreau it krekte wurd: ‘J’ accuse!’
Nei fjouwer jier kaam Dreyfus wer werom,
de duvel koe gjin sprekken lije,
de rehabilitaasje sûnder rom
noch, soe de Joad earst letter krije.
* Foto ‘Alfred Dreyfus’
** Yllustraasje ‘Alfred Dreyfus út ’e rang set’