april 16, 2017
fan ûnbekend*
fan Auguste Rodin**
Parys hie al syn Eiffeltoer,
dy’t útseach oer de hiele stêd,
mar amper fierder, mannichfâld
klonk yn de heechste rûnten:
‘Lit Parys mar sjen oan hiel de wrâld.’
Parys kriich dus in wrâldekspo,
dêr’t alle lannen joegen sicht
op hichtebou fan eigen grûn
en heech nivo, in bûnte
wrâld dêr’t elkenien syn draai yn fûn.
It earste metrospoar wie net yn sicht,
mar joech wol faasje oan technyk,
al moast de tinker djipper gean
as earder sljochtwei hinne…
reizgers wiene wol de wrâld te ryk.
De keunst kriich yn Parys ek syn gerak
mei ’t paviljoen fan in Rodin,
syn tinker wie in moai model
om noch in wrâld te winnen
yn de takomst, djipper gean hie sin.
* Ofbylding út ‘De Hollandsche Lelie’
** Auguste Rodin (1840-1917)
Byld ‘De tinker’
april 9, 2017
fan ûnbekend*
Hy sloech op ’t stjerbêd noch in krús,
it wylde wie fan ’t libben ôf,
want Oscar Wilde hie rynsk geniete
fan de leafde mei in man en frou,
as katolyk fûn hy syn thús.
Fan Iersk komôf en protestant
wist Oscar hoe’t it libben wie:
hy song de psalmen, net de lieten
dy’t him paadwiis makken, joegen rie
hoe oft in dichtershert ûntspant.
De keunst lei him nei oan it hert,
dat oerrûn fan it eigen aard,
net ite fan wat oaren ieten,
boppedat gie it om ‘l’art pour l’art’,
in oar prinsipe lei him net.
Hy waard de keunstner mei lang hier
en pronke mei syn uterlik,
preau fan it libben meast it swiete,
sprate as in fûgel sturt en wjuk,
it rabjen skeelde him gjin sier.
Syn houlik rûn op skieding út
fanwege leafde foar in Lord,
wat sodomy wie yn dy tiden,
sel en wurkpleats waarden doe syn wrâld,
de doop en salving ta beslút.
* Foto ‘Oscar Wilde’