juni 4, 2017
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Scortt koe oer syn earste reis fertelle,
nei de twadde bleau it stil
fanwege ’t iisgrêf op Antarktika.
Robert Scott hie jong ’t kadetskip helle,
trettjin wie er, sterk fan wil
en mei it eachweid oer Antarktika.
Hy waard lieder fan de ekspedysje,
’t gie foaral om wittenskip,
mar Scott woe ek graach nei de Súdpoal ta.
Skys en hûnen koene alles hysje,
dat it skip waard gau in stip,
dochs woe de poal noch gjin ûntdekkers ha.
Nei twa winters foer ’t skip wer oer weagen
nei it noarden mei ’t ferhaal
oer ’t kâlde witten… mar de Súdpoal nea…?
Op in twadde reis kaam dy foar eagen,
’t waard Scotts alderlêste haal:
in ivich swijen nei in wrede dea.
* Foto ‘Robert Falcon Scott’
** Stânbyld ‘Robert Falcon Scott’
mei 28, 2017
fan Winsor McCay*
fan ûnbekend**
Fuort mei de Spanjaard op de Filippinen,
omke Sam joech him in kapitaal
om mei ferdrach rap te ferdwinen,
’t wie net de ein fan syn ferhaal.
Want omke Sam bleau op de Filippinen,
’t machtich grut ympearium spriek oan,
sa soe syn sinne oeral skine,
de archipel as gouden kroan.
De ezel, foarbyld foar de Filippinen,
koppich yn de striid foar ’t eigen rjocht,
it dier liet him net maklik bine,
hat omke Sam ta wanhoop brocht.
Mar omke stjoerde mear as hûnderttûzen
striders om te fjochtsjen foar syn macht,
de boargers rekken dea as mûzen,
yn kampen hearske lang de nacht.
Dus fuort mei omke op de Filippinen,
deaden binne mear as kapitaal,
it eigen rjocht wurdt wûn mei pine,
de archipel sprekt yn syn taal.
* Winsor McCay (1869-1934)
Spotprint ‘Uncle Sam en de ezel’
** Foto ‘Filippynske oarlochsslachtoffers’