Ferwâde ierde

fan ûnbekend*
Jesaja

De ierde leit der treurich hinne,
want de hiele wrâld ferkwynt,
it minskdom hat de grûn ferwâde,
Gods oarderingen skeind,
der bliuwt neat oer wat noch ferbynt.

De Heare spjalt de ierde iepen,
dat de hiele wrâld wurdt leech,
yn ’t minskdom bliuwt neat by it âlde,
it wurdt net langer heind,
it folk fersillet, hat it dreech.

God keart de ierde ûnderst boppe,
folk en pryster treffe ’t lot,
itselde jildt foar hear en slaven,
slavinnen en har frou,
sy wâden oer de wet fan God.

Yllustraasje ‘Fernielde ierde’