april 8, 2024
It moast der wol fan komme
nei’t de stream ta stilstân kaam,
sadat de trochgong dreau,
net trochgie nei it sammelpunt,
dêr’t jierren lang de massa bleau.
Dus moast der groeven wurde
troch de jongste fan it pear,
dy’t ek al tachtich wie,
hawar, foar him wie dat gjin punt,
want hy gie troch: nei ’t wurd de die.
Hy stiek de skeppe djipper
as in heale meter yn
de grûn noch sûnder dat
er stjitte op it middelpunt
fan ’t lid… it wie al in djip gat.
Al hymjend groef er fierder
oant syn rêch in seintsje joech:
‘Mei tachtich yn de bocht
komst op in brek-, dus kritysk punt,
giest troch, dan kom ik net mear rjocht!’
april 7, 2024
fan ûnbekend*
Hy koe net sûnder wetter,
as marine-offisier
hie hy in fin mear as in bears:
ûntdekkingsreizger, ûndersiker,
’t wie ûnder wetter, wat er keas.
Dus woe hy djipper dûke
as de boaiem fan syn skip,
in dûkboat wie him wol bekend;
hy makke ien foar twa persoanen,
wie oan de djipte al gau wend.
Hy woe it wetter fiele,
wat net slagge op in boat,
mar grif wol mei in tredde long,
dy’t op ’e rêch foar soerstof soarge,
dit ekstra middel hold him jong.
Hy koe net sûnder wetter,
ûnder, boppe, dus rûnom,
as jonge al wist hy: dit is ’t,
mar letter seach hy de bedriging
foar wetter en waard aktivist.
* Foto ‘Cousteau as dûker’