De skipper lei syn skûtsje fêst
fanwege ’t weagjen fan de mar
en skôge koart it jeiend swurk;
doe wist er wis ’t is fierste bar,
ferwaaid oan wâl jout ús hjoed rêst.

Ut ‘Skûtsjesilen’ fan Lieuwe Pietersen

De skûtsjeskipper hie gjin rêst,
wannear’t de wyn de weagen dreau
en jage wolken oer it swurk;
gjin skûtsje dat dan lizzen bleau,
it seil mei reven oan de mêst!

Doe kaam de rie fan ’t minne waar,
saakkundigen fan meteo,
dy’t sûnder ’t skôgjen fan it swurk
besleaten: ’t kin net, skippers, ho!
Gjinien seach fan har sizzen raar.