Kullervo, toen je mes brak op de steen,
gebakken in het slangenbrood
voor jou keihard, een stalen stoot,
vervloekte jij haar leven,
zinde op haar dood.

Jij dreef het vee naar waar het lage veen
verworden was tot een moeras,
haar dieren van het Finse ras
vervloekte jij, zij snoven
op ’t fatale gas.

Kullervo, even was je maar alleen,
toen blies jij wilde dieren op,
voor jou de wraak, voor haar de strop,
want toen zij wilde melken,
kostte ’t haar de kop.

* Schilderij ‘Kullervo met het roofvee’
(1917 – 70 x 68 cm.) 

Kullervo, toen je nog een kleuter was,
vertelde Untamo, je oom,
dat je als eenling in het leven stond,
maar jij vertelde aan het mes je droom
van dat het van je vader was
en dat je eenmaal hem weer vond.

Maar dromen mocht je niet van Untamo,
je had als kind een grote mond,
vond hij en voor een appel en een ei
verkocht hij jou, nog minder dan een hond,
aan Ilmarinen, smid en co.,
jouw droom, het mes, bleef trouw jou bij.

Smid Ilmarinen zag geen smid in jou,
maar wel een hoeder van zijn vee
in ’t verre oord, waar jij een eenling was;
zijn vrouw, de slang, gaf jou een steenbrood mee
als teken van je stalen trouw:
het mes dat van je vader was.

Kullervo, als een stam zo recht sta jij,
onbuigzaam in je woedebui,
omdat de steen in ’t brood het messtaal brak:
‘Vervloekt de slang en al die stalen lui
die handelen in vee en mij
erbij, wacht maar tot ik ze pak!’

* Schilderij ‘De vloek van Kullervo’
(1899 – 184 x 102,5 cm.)