Wie kan het onheil keren
als het zwarte beest ontwaakt
en woedend door de straten raast?
Wie door hem wordt geraakt,
verwisselt snel van kleren.

Het zwarte is hem eigen,
drukt zijn stempel op de huid
van ieder die van kleuren houdt;
hij trekt het blanke uit
en grinnikt bij het krijgen.

Het eerst treft hij het witte
als contrast met zijn verderf,
dat hij voor Job zijn lijden houdt;
wie rood haar lippen verft,
voelt van dichtbij zijn hitte.

Wie nog zijn beeld ziet waren,
weet van zijn of eigen race
die door de tijd en cocktails raast;
zijn nieuwe naam is aids,
hij wisselt door de jaren.

* Arnold Böcklin (1827-1901),
een Zwitserse schilder,
was erfgenaam van de Romantiek
en voorloper van de moderne tijd.
Hij schilderde symbolische
voorstellingen met imaginaire figuren.

Zij rijzen met de zon,
symbool van vruchtbaarheid
die in de nacht begon,
belofte in de tijd.

Het is hun openheid
die toeliet wat ontspruit,
het is de tijd die scheidt
hen van hoe komt het uit.

Beweging is hun deel
van binnen, armgebaar
voor later: pijnlijk veel
geluk om hem of haar.

En als de dagen zijn gekomen
bij het dalen van de zon,
spuit open als een bron
het leven van hun dromen.

Het is een wederzijds verwarmen
in een landschap volop hart,
één moeder draagt het zwart
om ’t dode in haar armen.

* Ferdinand Hodler (1853-1918)
was een Zwitserse schilder,
die in 1890 begon aan zijn
symbolistische periode.
Kenmekend voor hem zijn
de herhaling van lijnen, vormen
en kleuren.
Schilderij ‘De dag I’

** Charles Maurin (1856-1914)
was een Franse schilder,
die geïnteresseerd was in
de overeenkomsten tussen
muziek en kleur.
Schilderij ‘Moederschap’