Zij had wat liefs en ook devoots
alsof zij open in het leven stond
voor ’t geven en ontvangen,
maar onder haar bewoog de grond
en voor haar ogen kwam iets roods.

Het leven hield zij losjes vast
en hield van vogel, boom en bloem,
van klaver tot papaver,
ze streefde niet naar geld of roem,
maar wachtte hoe iets soms verrast.

Zij liet zich op de golven gaan
van het heelal dat om haar heen bewoog,
’t gevolg van het laudanum
dat zij aanbad, gesloten oog
en open hand, haar hoge waan.

De vogel van de geest was rood,
gestuurd door Christus op de achtergrond,
de snavel met papaver,
waar zij haar laatste troost in vond,
voor ’t oog de engel van de dood.

* Dante Gabriel Rossetti (1828-1882)
was de zoon van een Italiaanse vluchteling,
die zich in Engeland vestigde.
Hij trouwde met Elizabeth Siddal,
die twee jaar later zelfmoord pleegde
door een overdosis laudanum.
Het schilderij laat de vrouw in extase zien
op het moment dat zij sterft.

Omdat zij slecht de slaap kon vatten,
werd zij angstig voor de nacht
waaraan geen einde leek te komen;
liggend hield zij lange uren wacht,
verlangend naar haar kinderdromen.

Die avond greep zij naar haar schatten,
’t pillendoosje en de fles
die haar de slaap wel zouden gunnen;
liggend bleef zij kort maar bij de les
van dromen zul jij ook wel kunnen.

Haar knuffelaap kwam aangeslopen,
sprong behendig op haar buik,
werd monsterachtig in ’t brutale
grijnzen: ‘Zie hoe ik je nu gebruik
en kijk, de merrie zal je halen!’

Die nacht kon zij geen stap meer lopen,
lag gevangen in haar fuik.

* Johann Heinrich Füssli (1741-1825)
studeerde theologie om priester te worden,
maar zijn verblijf in Italië bracht hem
tot de schilderkunst.
Hij verdiepte zich in de droomwereld,
die hij kunstzinnig verwerkte.