It wetter waard ta freon en oare arken
bleauwen lizzen foar de rêst;
dêrachter riisden wenten fan de grûn
op fûneminten djip en muorrefêst,
mar wol tichtby in marke.

Omdat er wenje woe en ek noch farre,
net út need mar foar ’t plezier,
betocht er ’t wettertichte arkehûs
en mei it sicht op nasjonale sier
befoer er Fryslâns marren.

It wie de rôle dy’t de gong
deryn brocht en de frachten droech
oer hurde grûn,
de jeier, oer deselde boech,
dy’t rôljend hieltyd flugger gong.

It wie in bange dream dat ‘k seach
in skip dat foer de rôle yn
en hurder rûn
as op it wetter foar de wyn
en fierder rôle foar myn each.

It wie de werklikheid yn ’t ljocht
fan romte rjocht fan hoeke oan
de boegen bûn
dat ‘k seach ’t containerskip dy moarn
dat troch ’t kanaal syn rûte socht.