De kust noch fier, de fangst wol goed,
de weagen heech, it roeien swier,
de rêch rûn-rjocht, te skoar de foet
en oan de kym de loft al skier.

De sinne blikkere dy dei,
de seewyn lykwols kuolle ôf,
de fikser seach de fisken mei
de skobben yn in frjemde bou.

**
It dwarrele as dûbeleach,
tefolle fisken foar de fangst,
de weagen dy’t er doe noch seach,
fermannichfâldigen syn langst.

In fiere skoener foer de kym
bylâns, ferdizige, wie wei,
de fisker preau it sâlte slym,
de tonne leech en fol de dei.

* Winslow Homer (1836-1910) wie in Ingelsman
dy’t 25 jier  yn in fiskersdoarpke oan de
noardeastkust fan de Feriene Steaten wenne.

Hat it selskip grutsk posearre
foar de skilder mei ’t paniel,
op ’t hôffeest noege troch de gasthear
foar de kleuren ta syn eare
of wie ’t Hals syn eigen miel?

Hingearhûn, dy hat er stellen,
ek de rjochter frou yn ’t read
wie ree om as kopy te tsjinjen;
sels hat Hals de foargrûn helle
mei syn stal yn hege steat.

Sa in túnfeest op te setten
mei wat prate en muzyk
en tuskentroch in hap en drankje,
flirte, tsjin de houlikswetten
yn, dan fielst dy kleureryk.

Humor kipet om de hoeke,
want Hals set de groep foar aap
dy’t sûndich fêstsit oan in keatting
om it selskip by te lûken,
byldtaal, rjocht foar ’t folk syn raap.

* Dirck Hals (1591-1656)
wie in broer fan Frans Hals.
De lêste skildere mei
in lossere streek.