Lit net de dage my ûntkomme,
‘k hjit dy wolkom as de miuw,
want alle dagen dy’t noch komme,
driuwe oer en freegje om myn driuw.

‘k Sjoch nei de miuw foar ynspiraasje,
flean en saai op ’t moarnsread del,
stek oan myn fear en driuw mei graasje
foar in slokje nei de dichterswel.

Ien set op in hease kiel
om ’t fromme godsfolk op te roppen;
it hat oan ’t himelsk erfskip diel,
want alles komt fan boppen.

Troch de wike draait er rûn,
in pronktopstik op alle winen,
oan grûn noch grêf noch goaden bûn,
syn ropping is wjerskine.

Ridderlik stiet hy symboal
foar hoofske leafde en fiktoarje,
net bang foar fijân en foar boal,
syn ropping… skyn ferdoarje.