In generaal hie soks betocht
om eigen folk te sparjen:
‘Gjin striid, beset de wetterwellen
fan Betylûa, ús rjocht
om sa te narjen.’

Gjin wetter kaam mear yn de stêd,
’t rûn út op lêste drippen
foar bern, se moasten dy wol telle,
gjin folwoeksene waard sêd…
mei barsten lippen.

De minsken slofken nei it plein
om by ’t bestjoer te kleien:
‘Jou ’t oer, in slaaf hoecht net te stjerren!’
‘Noch fiif dagen,’ is doe sein,
‘ús lot kin draaie.’

* Bibelske keunst fan Azor masters
Yllustraasje ‘De boargers fan Betylûa
kleie oer in tekoart oan wetter’

Betylûa seach harren kommen,
Achior marsjearre mei…
wie dat foar Israel in strop?
Se smieten stiennen fan de top,
de fijân socht in oare wei,
dy iene koe ûntkomme.

Se namen him yn har fermidden,
fregen hoe’t it kommen wie
en krigen antwurd: sa en sa
en fijâns grutskens derop ta;
Betylûa wist him gjin rie,
hat hiel de nacht troch bidden.

* Paolo Veronese (1528-1588)
Skilderij ‘De flecht fan Achior
út it kamp fan Holofernes’

** Stêd yn it berchlân