Ut it skûtsje-argyf 2002

Dêr leit er dan, de Frysia
of ’t lytse broerke fan ‘Doarp Grou’
en Mink as twa kear skipper,
dy’t ek soarge foar it blok en tou,
it wie in opbou fan komsa.

It kaam net sa op Bearend ta,
it wie in skip fol rust en fet,
mar wol om fan te dreamen,
nachts hat Mink wat op syn blokje set
om te ûnthâlden, ’t moast dan sa.

It moast wat wurde mei dit skip,
dat âlder is as hûndert jier
en dochs it lytse broerke,
dat allinnich sylt foar nocht en sier,
altyd komsa en nea in dip.

It bowlingsintrum wie it plak
foar ’t skûtsjefeest, in fêste regel,
hoewol’t de baan wie smel en flak,
gie ’t op dy jûn net om de kegel.

Fiif manlju spilen yn ’t orkest
de kegels fan de rûne skonken,
net ien kear klonk der in protest,
der waard op it ferline dronken.

De Snitser Pan socht leaver ’t heil
yn ’t silen op it wide wetter:
foar ’t lichte waar in holler seil,
dus gie it om in feest foar letter.

Fûl smiet de Pan him yn de striid,
in feestlik oansjen sûnder kegel:
Ahoy De Lemmer, wol betiid
seach elkenien de Snitser spegel.