Wa kin de hichte breed besjen,
want heech is heech, sa ek mei leech,
de hichte fan de mêst en toer
dy sjogge start en weagen oer,
de keninginne en it bern.

Sy hearske oer de Griene Draak,
dy’t sy royaal bestjoere koe,
hoewol’t er spuide reek en fjoer
de breedte fan de finish oer,
in hege, keninklike saak.

Sy foeren yn de optimist,
de Ollie en de tante Beth,
mei fêste hân oan skoat en roer
op hichte fluch de finish oer,
as winners wittend fan dit is ’t!

Sliepers lizze, slop yn elke spier,
ferskate kapen steane rjocht oerein,
gjin fûnemint om foar te graven.

Tydlik seilplan, heinend wyn en rein
foar tapers, stjonkend noch nei alkohol
fan nachts geduerich troch te jitten.

’t Springend hart, de mage leech en fol
de earen noch fan radio NL,
de jager hat him drave litten.

Tsjerkeklokken meitsje nimmen kjel,
de frommen sjonge by it oargelspul
fan ’t hymjend hart de jacht ûntkommen.

Mar de farders fine ’t flauwe kul,
sy sjonge fier fan ’t skomjend Snitswykbier
en fierder kin ’t har neat ferdomme.