Het was in het seizoen van kleuren,
lokkend naar de overkant,
diep heimwee naar het verre land,
want daar zou het gebeuren.

Zij stonden bij het spiegelwater,
Nostalgie met kleine broer,
geen schipper wendde daar het roer
die dag, zij zei: ”t Wordt later.’

Toen zochten zij hun eigen wegen
tussen kleuren van het bos,
zij braken dode takken los,
plots kwamen zij hem tegen.

De ridder hoorde hun verlangen,
bood toen aan de overtocht,
omdat hij zelf de verte zocht,
zou men twee vogels vangen.

Het paard kon wel drie zoekers dragen,
want het voelde nostalgie,
het spel en avontuur, die drie,
genoeg voor alle dagen.

Vier meisjes vonden honderd kleuren:
welkom aan de overkant,
dus vul nostalgisch hand en mand
en laat je broertje spelen.

* John Everett Millais (1829-1896)
ging op zijn elfde als jong talent
naar de Royal Academy.
Als kunstenaar en vanwege
zijn sociale positie was hij succesvol.

Zij stonden samen op ’t balkon
en zagen onder hen het hof
waar vogels musiceerden
bij het zingen van de zon:
de serafijnen alle lof.

Geïnspireerd door de muziek
en zang formeerden zij ’t orkest
en daalden langs de treden,
in hun eenvoud toch ludiek,
’t harmonisch ruisen deed de rest.

Hun instrumenten stemden in
met achttien vogels en de zon
terwijl de duiven koerden
over vrede die begon
bij ’t spel van elke hartsvriendin.

Zij, ingekeerd op het balkon,
verhief zich boven ’t hoenderhof
waar vogels kwinkeleerden;
pauwetrots, zichzelf tot bron,
spoot zij haar fijne, zere stof.

* Edward Burne-Jones (1833-1898),
geboren in Engeland, geïnspireerd door Italië,
was een van de belangrijkste vertegenwoordigers
van de prerafaëlitische beweging.

** Edgar Maxence (1871-1954)
was een Franse schilder, die de symbolistische
thema’s populariseerde.