Hand in hand zijn ze gegaan
zover ze konden lopen,
Okula en ’t kleine zusje;
zij had haar ogen open,
wees de blinde kuilen aan.

Verder hoefden beiden niet
om naar ’t geluid te horen
van het landschap met zijn kraaien;
zij opende haar oren,
want van binnen klonk een lied.

Okula liet toen de zang
ook in het landschap klinken,
hoger dan het schrille krassen;
haar zusje zag het blinken
aan, toen duurde het niet lang…

… of de kleuren van de boog
begonnen mee te zingen
op de wijs van blinde ogen;
het was de onderlinge
melodie voor oor en oog.

* John Everett Millais (1829-1896)
had succes met modieuze onderwerpen.
Hij werd in de adelstand verheven. 

Niemand wist hoe ’t was gekomen:
dat zij aankwam bij de beek,
de struik voor schoonheid week,
hoe lang zij lag te dromen.

’t Zijn maar vluchtige gedachten,
maar wat iedereen wel wist:
haar vader was gekist…
op wie zou zij nog wachten?

Hamlet, prins van Denemarken,
stak Polonius in ’t hart,
het bloed had haar verward…
alsof men doodt een varken.

Niemand wist hoe ’t was gekomen,
maar zij dreef wel in de beek,
’t boeket, dat van haar week,
vertelde van haar dromen.

* John Everett Millais (1829-1896)
had al op jonge leeftijd succes,
maar later was hij van mening
dat zijn ambities niet waren vervuld.