Augustinus, heech fan sit
as biskop en as wize
dy’t út alle teksten wit:
it libben sil grif rize
nei de hichte fan it krús
dat Kristus hat yn hannen,
wa’t dat leaut, komt ivich thús,
it stiet yn iepen bannen.

Yn de keamer fan it boek
is stilte hear en master,
de seine swijt yn elke hoek,
ferdriuwt dochs flok en laster;
’t hûntsje keft, mar sûnder lûd,
sels Kristus stiet te swijen
op it alter dêr’t syn bloed
fertelt fan boekleas lijen.

Ynienen brekt it troch it rút,
it byld fan Hiëronymus,
driuwt de stilte foar him út,
syn lûd liedt nei de klimaks:
‘Augustinus, doch se ticht,
wat hast oan lege bannen?
Martler wêze is dyn plicht,
do komst yn oare hannen.’

* Vittore Carpaccio (sirka 1460-1526)
wie in skilder út Fenetië, dy’t bekend
stie om de details op syn skilderijen.
Hy hat Augustinus werjûn middenmank
de attributen fan in humanistyske gelearde.

It linker each lûkt nei it hôf fan Eden,
’t rjochter nei de minske, Adams flecht,
mar beide jouwe grif de wiere reden:
swarte wolken reek as stjerrend echt.

Gjin inkeld wurd oer fjoer yn ’t hôf fan Eden
of wie ’t reek, grimmitigens fan God?
Gjin stream dy’t holp, gjin wetter of gebeden,
rikjend dreau Hy út, har ierdske lot.

Seach Cosimo it paradys op ierde
by Florence, stêd fan Dantes hel,
dêr’t alle sûnders nei de djipte glieden,
fjoer dat friet troch fearren, hûd en fel?

As iepenbiering yn de lêste dagen
dat de ierde stiet yn fjoer en flam,
wannear’t it Adamsfolk stelt loaze fragen
oer de jiske fan de lêste stam?

Wolnee, Piero de clown mei tûzen fiten
kleure troch syn fantasy it doek,
sa koed er paradys en eintiid slite,
karnaval as fjurrich bibelboek.

* Piero di Cosimo (sirka 1462-1521)
wie in skilder út Florence,
dy’t ek bekend wie troch syn fantastyske
útfinings foar it karnaval.