Hoe giet soks mei twa lytse bern,
dan komt de âldste op besite,
want de âlde mem wol ’t jonkje sjen
dat thúskaam út ‘e Suderkrite.

Fan Egypte nei stêd Nazaret,
omdat Herodus net mear drige,
foar de measten kaam syn dea te let,
dy berntsjes ha de deastek krigen.

Dêr stiet Jehannes libbensecht,
de grutste, mar noch net bysûnder,
ûnbewust fan watfoar hege flecht,
syn mem wit wol fan wei en wûnder.

De lytse Jezus komt oerein,
wit fan gjin flecht of Suderkrite,
hat op neefkes wankje ’t hantsje lein,
syn mem tinkt al oan oare riten.

Dêr stiet Jehannes libbensgrut,
syn hannen binne om te dopen,
út ‘e mûle klinkt it wizend wurd:
sjedêr hiel Israel syn hope.

En Jezus komt út ‘e Jordaan,
syn hege flecht sil hjoed begjinne,
mar de do wol him noch wjukken jaan
om ’t minskdom foar it heil te winnen.

Jan van Scorel

* Peter Paul Rubens (1577-1640)
wie in Flaamske skilder
dy’t syn ynspiraasje opdie yn Italië.
Hy wie fernijend en tige produktyf.

It pleatske lei ferskûle oan de feart
sa tusken tûken en de ierde;
dêr op ’t droege stie in lekke boat
om oan wa’t kaam yn hege need
in lij en feilich skûl te bieden.

Dy middei joech it winterwaar him bleat,
it snijde, doe briek troch de sinne;
mei feroare hiel it nearzich oard
op skildersdoek yn ’t ljochte kleed
sa’t keunstners dat goed werjaan kinne.

It boerefolk kaam bûten, wol by steat
de kjeld mei wollen klean te kearen;
mem stie mei de hannen yn de skoat,
wylst heit hie ’t skouspul daliks beet:
syn soan soe ’t iis gau útprobeare.

De boer syn hannen stiene net ferkeard,
de jonge kriich sa’n oplawibus
dat hy moast fluch nei de lekke boat;
sa kaam der earst in sêfte skeet,
doe waard de snie in brune gribus.

* Jan van de Cappelle (1626-1679),
dy’t himsels it skilderjen oanleard hie,
wie betûft yn winterlânskippen
en it werjaan fan de see.