De Gelders atelier in foddesaak?
Hoe koene se it sizze?
Wis, it wiene allegearre klean
en kleden, brûkber foar syn taak,
om oan te dwaan of op te lizzen.

De skilder joech God sels de gouden doek
mei ’t wyt der strieljend ûnder,
beide ingels krigen sljochter klean
en Abraham, hy seach temûk
yn hoedersplunje nei it wûnder.

God hie de lieding by it godlik miel
en liet it net by iten:
‘Gasthear, hjoed hasto gastfrijens bean,
mar ’t nije libben wurdt dyn diel,
in soan, lit dat dyn frou ek wite.’

Gjin kleden út De Gelders atelier,
al soene se ek blinke,
koene trochgean foar de frouljusklean,
want Sara lake lûd har nee:
‘Lit ús mar op myn leeftyd drinke!’

* Arent de Gelder (1645-1727)
wie de lêste learling fan Rembrandt.
Op in feiling yn Pecq by Parys
waard dit skilderij oansjoen
foar in Rembrandt.

Gjin opdracht wie de man tefolle,
Turner socht it op ‘e rûge see
mei swiere stoarm en wylde weagen
dy’t him stieken nei it heechste stee,
bewûndere troch keunstners eagen.

Hoe koene seelju harren holle
boppe wetter hâlde as de brot
fan hout en seildoek net mear kearden
’t bearen fan de gaos, ’t djipste lot
fan hûnderttûzen drinkeldeaden?

Mar dochs wie dêr it hillich wollen
fan de fiskers mei de hân oan ’t roer
dy’t net nei ree of haven kearden
as der ek noch ien yn ’t skomjen oer
wie om de minske heech te earjen.

Gjin eare wie de man tefolle,
Turner swalke as in skildersgod
oer rûge seeën dy’t him fierden
nei de djipte fan it minskelot
of op ‘e top fan heldedieden.

* Joseph Mallord William Turner (1775-1851)
wie in skilder mei in grut fisueel ûnthâld.
Hy stribbe nei in plak ûnder de masters
yn de skilderkeunst. Twa jier lang hat er wurke
oan ‘Rêding by skipbrek’ (171,5 x 241,3 sintimeter).