Het waren boerenzonen,
door de dagen heen gewoon,
maar ’s zondags goed gekleed en vroom,
dan zongen zij op hoge toon
van ’t engelvolk op gouden tronen.

Zij baden voor hun koeien,
’t kort gebed voor ’t middagmaal
en dankten voor de appelboom,
een rijke oogst was ’t ideaal,
de engel liet het voor hen groeien.

Die zondag hielp geen bidden
van de zonen in de kerk,
vervlogen was hun gouden droom:
een rijke oogst na ’t boerenwerk…
het lieve leven hield het midden.

De beide boerenzonen
vonden haar aan ’t hoofd gewond
met in de hand een schrale oogst;
toen tilden zij haar van de grond,
haar troon was hard, of ’t werk zou lonen?

* Hugo Simberg (1873-1917)
was een Finse schilder.
Zijn fantasiewereld werd geïnspireerd
door de woeste natuur die hem omringde.

Het ronde eiland was maar klein,
maar groot genoeg voor samen leven,
inclusief een dosis gein.

Terwijl de zon de einder vond
en ’t laatste vuur met vonken spatte,
klonk de stem van een viool
het water uit, het hele eiland rond,
een serenade voor de nachtzon,
volop vuur voor het idool
op ’t eiland met zijn schatten.

Het ronde eiland was maar klein,
maar groot genoeg voor alle doden,
exclusief het samen zijn.

* Väinö Blomstedt (1871-1947)
Schilderij ‘Zonsondergang’

** Ernst Josephson (1851-1906)
leed aan hallucinaties die hij tot
uitdrukking bracht op zijn schilderijen.
Schilderij ‘Näcken of De watergeest’