Alles sprak die dag van God:
de rododendrons van de liefde,
van de hoop het blijvend groen,
de bergen die de kiem doorkliefden
en het pad dat leidde naar de bron.

De engel, komend van de zon,
had vroeg al deze plaats gekozen,
rotsvast wetend van de stroom
die eeuwig doorliep tussen rozen,
waar de hemelwachter wijsheid won.

Toen trad madonna met haar don
voorbij de hoop naar wat haar wachtte:
alle kleuren van de boog
in ’t wit, voorbij de aardse machten
was de liefde aan de levensbron.

* Giovanni Segantini (1858-1899)
was een Italiaanse schilder die aan
het eind van zijn carrière een palet
van haast mystieke intensiteit bezat.

Als de winter lente wordt,
dan splijt de grond voor leven,
breekt de hemel voor het lied
van merels, want zij kennen niet
de noodzaak van het mensenlot:
slechts even fel beleven.

Adam trekt zijn kleren uit,
omdat de zon gaat schijnen,
wacht tot Eva zich ontbloot,
waartoe de winterlente noodt,
’t gevoel op dubbelhaar en huid
zou in geen jaar verdwijnen.

Strekkend reiken zij omhoog
nu al de vruchten rijpen
voor een uur, dan is ’t voorbij,
slechts even voelen zij zich vrij,
dan breekt en splijt voor oor en oog
de ban: het niets voor ’t grijpen.

* Marcel Duchamp (1887-1968)
zorgde voor opschudding
met zijn ‘urinoir’, dat de naam
‘Fontein’ meekreeg.