Mar as it Wetterskip net mear
fertrout yn tûzen jier fan sterk hâldtsjin,
dan rôlje giele meunsters,
spanne tsjin de âlde gear
en dogge wat gjin stoarmfloed kin.

Se frette mei har brede bek
fan slachbeton de beide bermen keal
en litte liken achter
op ‘e krún, it eachweid brekt,
de Swartedyk leit hjoed foar peal.

Soms is it libben as metaal
sa hurd en skerper as in mes
foar wurkers yn fallite tiden,
as de baas giet oan de haal
mei rustfrij malusjild, gjin rest
mear om wat oan te bieden.

’t Moat kinne, want as liberaal
hat men de frijheid fan it mes
dat flymskerp snijt nei beide kanten;
dat is hjoed de dei ’t ferhaal
fan rustfrij bonusjild, de rest
is foar de lytse klanten.

Mar ’t reade bloeien is de taal
fan ’t hert dat foar de klanten slacht
dy’t amper der noch komme kinne,
libjend tusken hoop en haal
fanwege liberale jacht
op ’t maksimale winnen.