’t Sil heve, mei elkoar op reis
as Eva’s fan ’t Legeaën-paradys,
in griene dei yn ’t jier los fan de man
foar Lutske, Beitske en foar Lys,
mar sûnder Lammert, Sjoerd en Jan,
mei passyfruchten ûnderweis.

’t Begjint mei ’t spuien fan de gal
oer manlju sûnder each foar wat de frou
sa allegearre foar de man wol docht,
lykwols de passy komt al gau
foar mannen dy’t Lys bûten sjocht,
perfoarst net by it grienôffal.

De dei ferrint, it lân wurdt flak
by Adam yn ’t Legeaën-paradys
en by de dyk stiet noch de lege bak.

Mar as it Wetterskip net mear
fertrout yn tûzen jier fan sterk hâldtsjin,
dan rôlje giele meunsters,
spanne tsjin de âlde gear
en dogge wat gjin stoarmfloed kin.

Se frette mei har brede bek
fan slachbeton de beide bermen keal
en litte liken achter
op ‘e krún, it eachweid brekt,
de Swartedyk leit hjoed foar peal.