Wa hie gjin bylden fan de tekenseal
yn ’t hûs fan ‘Lokkich troch Fertsjinste’
dêr’t it kulturele folk fan Amsterdam
kaam foar de keunsten en de winsten?

Sjedêr de keapman skôgjend doek en print,
dy’t freget: ‘Wat wurdt myn fertsjinste?’
Saaklik sjocht er ’t keunststik oan, net op in sint,
op keunstgebiet is hy de minste.

Sjedêr de samler skôgjend print en doek,
dy’t ynfloed ha op djippe tinzen,
saaklik skriuwt er alle stikken yn syn boek,
it keunstbehâld is syn fertsjinste.

Sjedêr de keunstner mei syn rûn palet,
yn ’t bûnte selskip net de minste,
realistysk hat er earste streken set
noch sûnder each foar syn fertsjinste.

Wa’t lykwols sit as byld sa glêd en eal,
in Grykske god mei hege tinzen,
is de jonge Felix, soan fan Amsterdam,
dy’t lokkich is troch syn fertsjinste.

* Lokkich troch Fertsjinste

** Adriaan de Lelie (1755-1820)
lei him foaral ta op it skilderjen
fan portretten.

Silenus, neaken op it taffelskleed
mei lytse Dionysos yn syn earmen,
letter god fan wyn en keunst,
as jonkje by syn master yn de geunst,
sa kaam it alles oan de weet.

De master, leunend op syn gongelstok,
besjocht it byldzjend spul fan beide kanten,
fan it gips nei it papier,
foar ’t jonge tekenfeintsje yn it spier,
sa liedt er him ta keunst en lok.

Mar op it donkerbrune tegelkleed
besjocht it broerke ’t spul fan alle kanten,
fan de gipskont oant de stok;
de tromme is ferbean fan master Bok,
dus hâldt it no it mooltsje beet.

* Abraham van Strij (1753-1826)
bleau yn de styl fan de skilders
fan de santjinde ieu.