In krânse kronkeljende slangen
hie se om de holle wuolle,
’t kwea dat yn har siele krong,
en mei de eachopslach, troch bloed bekuolle,
hold sy oaren yn de tange.

Perseus, de held, seach net har eagen,
want syn skyld wie ek in spegel
doe’t it swurd de hals yn krong;
de eachopslach lykwols bleau tsjin de regel
fan de dea fol fan har pleagen.

Mar Caravaggio hat keazen
op it doek syn eigen holle,
dat gjin pleach him reitsje koe;
in gjalp, it waard Medusa doe tefolle,
fan syn antlit hat se wearze.

* Caravaggio (1571-1610)  krige de opdracht
foar dit skilderij fan kardinaal Del Monte.
Hy ûntliende it ûnderwerp oan de Grykske myte
fan Medusa.

Salang’t op see de miuw
fleach om ’t beladen skip
mei heech ’t oranje, blanje, bleu,
wie noch gjin sprake fan in dip,
wol fan de Gouden Ieu.

Op rûte Amsterdam,
it hert fan hiel de wrâld
dat kloppe foar it bloed fan goud,
bleau oer allinnich ’t weagjend sâlt,
de wjukken rekken lam.

De beurs mei earder folk
fan folle beurs en ’t wurd
steil nei de hannel foar de wyn,
ferlear syn bonus en syn nut,
gjin miuw as keapmans tolk.

Sjedêr it binnenplak,
no leech en yn ferfal
omdat op see gjin skip mear is;
de skilder bringt op ’t doek syn stal,
dy hannel is syn fak.

* Kaspar Karsen (1810-1896)
skildere in jier foar de sloop (1837)
‘De Alde Beurs yn Amsterdam’.
Hy krige 700 gûne foar it doek.