Soldatelears Caligula

fan ûnbekend*

As jonkje bleau hy by syn heit
yn ’t legerkamp, dêr’t de soldaten
him soldatelearske neamden,
in teken fan syn populariteit,
sa hie hy tûzen maten.

Al jong ferlear er heit en mem,
kaam yn de kost by beppe, letter
by Tiberius, de keizer,
in kwestje fan in lûde stim, gjin rem,
in hearsker op ’e kletter.

De keizer dea, Soldatelears
kaam op ’e troan, it koe net better:
bôle foar it folk en spullen,
in kwestje fan in sêfte stim, mar heas
rôp Caligula letter:

‘Ik bin de baas, sjoch nei myn byld,
fal del, jimme sille ’t ear bewize,
machtich bin ik boppe goaden,
dat elk myn populariteit oanfielt,
myn lears sil om jim gnize.’

Gjin lears hat gûld om keizers bloed,
dat spatte om it folk te wizen
op ’e wil fan lilke goaden.

* Byld ‘Caligula’