Deukalion en Pyrrha

fan Peter Paul Rubens*

Fereale wie Deukalion op Pyrrha
en troude dêrom mei syn nicht,
wêr’t Zeus wol sympaty foar hie,
mar fan Olympus ôf hie hy it sicht…

… op ’t minskdom, dat him folle minder oanstie,
dus tocht er oan in grutte floed,
hold noch syn tinkbyld yn berie,
want troch de floed kaam ek it pear yn noed.

Deukalion en Pyrrha mochten bouwe
in boat, lykas ek Noach die,
foar’t Zeus it wetter streame liet…
gjin man of frou dy’t noch te rêden wie.

Nei njoggen dagen wie it wetter sakke
en koe it pear wer út ’e boat,
de loft wie griis, de grun noch wiet,
gjin mins op ierde, in ferlitten oard.

Doe mocht it rêden pear fan Zeus wat winskje,
se woene graach wer selskip ha
fan oare minsken, dy’t mei har
de wrâld opbouden, leaver mear as twa.

Mem Ierde soarge foar in protte stiennen,
troch beide smiten op ’e grûn;
de stiennen waarden, nee, gjin kar,
in man of frou, Zeus hie wer libben jûn.

* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘Deukalion en Pyrrha’