De hjerst krûpt oer it gea
en fret de kleuren op,
it reuzeblêd ûntkomt
net oan de swarte dea,
mar sjoch, dêr fierderop
it bliuwend read fan wat
de minskehân oait lei
as dak, beskerming foar
it frettend fee dat
noch langer bûten mei
en set him hjerstmis skoar
mei ’t wite tusken swart.
|
