Rize

De glêzen heine it lemieren,
it ljochtsjen fan in nije dei,
dêrachter hearsket noch de sliep…
’t is snein.

Dêrfoar ferriist heech de Martini,
dy’t wachtet op de nije dei,
wannear’t de hoeder ropt syn skiep…
de ein.

Dêrtusken rêste tûzen deaden
op ’t âlde tsjerkhôf dat dêr leit,
noch altyd yn in djippe sliep…
foarsein…

… is har it rizen út ’e deaden
by ’t ljochtsjen fan de nije dei,
wannear’t de hoeder ropt syn skiep…
’t begjin.

Jûn riist noch ljochtsjend it teater
lykas ’t lemieren al foarsei,
de strielen spylje ’t heech en liep…
mei sin.