Hoe soe it oars mei bern fan noch gjin tsien
dy’t tweintich dreamen ha,
in eigen skipke mei in gouden dakje,
sels de baas en foar de wyn,
gjin boeien, boarden, sûnder hakketakjen
silend op dy iene topdream ta.

Hoe koe it oars, it hie dan wol blau bloed,
dat swarte Fryske bist,
mar ’t paste net yn harren blauwe bakje,
dochs wie ’t memmehynder goed
genôch foar stâl en bak mei gouden dakje,
dream fan noch gjin tsien jier optimist.