Dûbele bekoaring

Wylst it ljocht streamt oer it wetter,
bûcht de toer de skerpe punt
út earbied foar ’t harmoanysk byld
as skepping fan de sinne,
in byld fan ’t iene yn it oare,
dy feroaring is de minske gund.

Skept it minskdom folle better
as it ljocht, wjerspegeling
op wolk en wiet, harmoanysk byld
dat leit der samar hinne
as om de minske te bekoaren,
wylst de toer is stielhurd mar in ding.

Dochs bekoare ek de foarmen
fan it stiel it minsklik each,
harmoanysk oer it flak ferdield.