Se steane stil te wachtsjen
en sjogge fol ferwachting
út nei de tiid dat dier
en minskebern mei achting
foar elkoar ta ienheid wurde,
it spanningsfjild yn elke spier.
Dy spanning, oars as jachtsjen,
te gysten om te meitsjen
de gong fan stap nei stap,
is yn it ritme reitsje
fan elkoar en sûnder finish
tegearre fierder, bern en hap.
|
