Oprop oan it ferline

fan Marc Chagall*

De nacht wie langer as de dei,
de simmer koarter as de winter,
dat de snie hold alle blommen tsjin,
behalve op ’e glêzen,
dy ûntnamen ’t útsicht op ’e wei…
in libben as beferzen.

Hy jout him del foar ’t lege doek
om ’t faaie libben te ûntteien,
taastend op ’e syk nei wat hjit sin
en roppend om har wêzen,
dat by libben wie in iepen boek,
te tsjok om út te lêzen.

Fertel it mar, ik bin it kwyt,
jawis, it ljochtsjen fan de moanne,
al is ’t noch mar in lyts begjin,
de blommen sille rize
yn mear tinten as allinnich wyt…
do kinst my fierder wize.

* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘Hommaazje oan it ferline’