Uitzicht

van Lourens Alma-Tadema*

Het uitzicht is nogal beperkt:
op marmer, sier, geplooide kleren,
veel verder gaat hun blik nog niet,
omdat het oog geen kerel ziet
die met het zweet op ’t lichaam werkt.

Zij klimmen langs de treden op,
de tel kwijt van het aantal keren;
terwijl de wind hun plooien strijkt,
de zon de gladde huid bekijkt,
bereiken zij verveeld de top.

Het uitzicht is nu van omhoog
naar wat beneden zich moet weren
als eenheid roeiend op bevel;
een ogenblik is niets in tel
dan kerels met hun rug als boog.

* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een gunstig uitkijkpunt’