Spoordiep onderweg

van Fritz von Uhde*

De bomen waren zonder blad,
maar in verwachting van het voorjaar
dat maar niet komen wou,
het pad leek zonder eind,
was modderig, op plaatsen nat,
spoordiep als in geen jaren.

Zij beiden waren onderweg
van ’t hoge noorden naar het zuiden
als man, trouw aan een vrouw
die naar het einde liep,
nog vol verwachting na de pech
dat zij geweigerd waren.

Want elke herberg was bezet
door lui die pasten op hun tellen,
want buiten kroop de kou
door huid en haren heen;
de weigering werd voor hen wet,
ondanks ’t nabije baren.

De bank die geen beschutting bood,
wel stevigheid om bij te komen,
verwachtte dus de vrouw,
maar in de verte stond een stal,
die noodde in acute nood…
een kind als in geen jaren.

* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘De zware gang’