februari 4, 2024
fan ûnbekend*
fan Gutzon Borglum**
Hy hinget op ’e holle
fan in wize presidint,
útkappe yn de hurde stien,
en sjocht de oare oan,
want neat is him tefolle.
Yn alle fjouwer seach er
wat foar ’t folk oan hichte wint:
de frijheid om rjochtop te stean;
op rjochten kaam it oan,
dat op dy hichte fleach er.
Hy koe it lykwicht fine
tusken keunst en polityk,
hat foar syn presidinten stien,
sa trof er krekt de toan
om ’t folk oan har te binen.
Sy sjogge nei de fierte
sa’t elk seach as presidint
om foar de rjochten yn te stean,
fierôf en ek nei-oan,
de wrâld hat dêrfan witten.
* Foto ‘Gutzon Borglum yn de klim’
* Gutzon Borglum (1867-1941)
Byldegroep ‘Fjouwer Amerikaanske presidinten’
(Washington, Jefferson, Lincoln, Roosevelt)
januari 28, 2024
fan ûnbekend*
fan Roger Fry**
Hoe rûn it fierder mei in faam
fan wa’t it senuwstelsel sonk
de neare djipte yn?
Begroeven waard wat har beneare,
it wie de bloei dy’t wonk.
Sy bloeide op troch ’t skreaune wurd,
liet har as feministe gean
de ljochte hichte yn,
waard troch ‘Bloomsbury’ heech wurdearre,
har firtuele lean.
Dat lean hie net it lêste wurd:
sy sonk mei ’t senuwstelsel, ek
mei stiennen, ’t wetter yn;
gjinien koe har fergean noch keare…
sy fûn harsels wer gek:
‘Ik fiel dat ’k op ’e nij it wurdt,
want stimmen wize my it paad
de ljochte djipte yn;
gjinien wol ik syn lok bedjerre,
dus is de dea myn maat.’
* Foto ‘Virginia Woolf’
** Roger Frij (1866-1934)
Portret ‘Virginia Woolf’
