september 24, 2017
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
De tiid troch wie ’t in dûbelgrêf
fan froulju en in fikingskip,
dy’t foar it each ferburgen bleauwen,
grêf en ek ferline leine djip,
de Noarman heardest dêr net skreauwen.
Mei tritich roeiers sylde hy
nei ’t suden by de dunen lâns,
de skrik fan elke kustbewenner,
griep yn pleats en tsjerke rap syn kâns,
yn ’t rôvjen gie hy troch foar kenner.
De bonken kreaken op it lêst,
lykas de spanten fan it skip,
de delgong wie perfoarst gjin wûnder,
wol de opgong, want it grêf lei djip,
’t ferline rekke der net ûnder.
De frouljusklean ha doe ferteld
’t ferhaal fan rykdom en komôf,
fan kanker sprieken hier en bonken,
mar wat wie de bân fan skip en frou?
Dy is mei har yn ’t grêf fersonken.
* Foto ‘Opgraving fan it Oseberchskip’
** Foto ‘It Oseberchskip yn it Fikingskipshuset’
september 17, 2017
fan ûnbekend*
Grinzen liede faak ta striid,
want steaten easkje mear gebiet
as wêr’t se einliks rjocht op ha,
se sjonge dan it oarlochsliet,
dat driigjend trochklinkt wiid en siid.
Steaten wolle kusten ha:
Alaska wie lang fan de Rus
mei fjorden nei it suden ta,
Amearika waard keapman, dus
wie ’t mis foar Kanada.
Oarloch of in tribunaal
dat om it krekte lykwicht socht,
op frede moast it einliks ta;
Amearika kriich mear as tocht,
de útspraak joech kabaal.
Kanada wie op ien ein,
mar rekke net gau fan de kaart:
gjin hannel mei Amearika!
It hat net ta in oarloch laat,
sa is gjin grins ferlein.
* Kaart ‘Grinsskeel Alaska’