mei 12, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Untdekke waard syn libbensdoel
as keardel út in seemansskaai,
fan noard nei súd, wif oer de weagen,
oer it hurde iis by nacht en dei.
De Súdpoal waard syn tuskendoel,
it waard in striid mei Robert Scott,
dy’t tagelyk de poal foar eagen
hie, de hurde dea waard dêr syn lot.
Amundsen sylde mei de Fram
troch iepen see nei ’t Ross-plato,
earst waard de skos fansiden reage,
mar úteinlik kreake ’t iis: ‘Hâld ho!’
De fjirtich hûnen loeken fûl
de fjouwer sliden oer it iis,
Amundsen dy’t fiif libbens weage,
wifke tusken libbensdoel en wiis.
Mar sechtjin hûnen bleauwen oer,
de deade bisten waarden foer,
dy massamoard wie wier, gjin leagen
dy’t mei ’t skip werom nei ’t noarden foer.
Amundsen brocht de wierheid mei
dat hy as earste op ’e poal
oankaam, Scott hie tefolle weage,
dat sa waard Amundsen Noarsk idoal.
* Foto ‘De Fram’
** Foto ‘Noarske flagge op ’e Súdpoal’
april 28, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Fan hûs nei Súd-Amearika
om Simon Bolivar te moetsjen,
firtueel, net as persoan;
sa gie ik op ’e hichte ta
en wist net wat ik boppe seach:
ik mocht de Inka’s stil begroetsje.
Har muorren wiene grien begroeid,
de wenten, timpels en paleizen
seagen my beskamsum oan:
wat brutsen wie, hie earder bloeid,
gjin Inka kriich ik yn it each,
de skiednis makke frjemde reizen.
My waard dêr stadichoan ferteld
dat tûzen minsken wenne hiene
yn dy stêd mei goud bekroand;
mar neat waard oer it bouwen meld,
de brek kaam op my oer as pleach…
hoefolle libbens deade wiene?
Wat oerbleaun wie, stie rjocht oerein,
fertelde altyd noch in bytsje
fan de Inka as ikoan,
in byld yn iuwen net ferflein;
ik, Hiram Bingham, dy’t dat seach
as earste reizger: Machu Picchu.
* Foto ‘Hiram Bingham’
** Foto ‘Machu Picchu’