mei 1, 2020
fan Jacques-Louis David*
Twa folken strieden tsjin elkoar,
stêd Alba Longa tsjin stêd Rome,
’t kaam op twagefjochten del,
dêr wiene trijelingen foar.
Twa trijelingen yn de striid:
de Curiatii tsjin Horatii,
beide kanten strieden fel,
’t rûn út op sa’t it altyd giet.
Horatius, hy naaide út,
mar deade ûnderweis de trije
Curiatii, ’t kaam doe del
op fiif de dea yn… ’t einbeslút?
Stêd Rome hie de twastriid wûn,
mar mocht de kriichsheld earst net lije,
want hy stiek syn suster dea,
sy hie har hert de fijân jûn.
Foarst Tullus spriek úteinlik rjocht
yn oerlis mei it folk fan Rome:
‘Held Horatius, gjin skea
hast brocht, sy roude om ’e nocht.’
* Jacques-Louis David (1748-1825)
Skilderij ‘De eed fan de Horatii’
(oan harren heit: winne of stjerre)
april 24, 2020
fan ûnbekend*
Berne tusken see en lân,
oer beide hat er byldzjend skreaun
yn Ilias en Odyssee…
wa is de fijân, wa de freon?
Oer himsels hat hy net skreaun,
dat diene skriuwers wol oer him,
se wiene dêrta samar ree,
want fantasearje wie net slim.
Stjerrend wier, hy wie earst slaaf
en harke nei wat master sei,
bleau altyd op itselde stee,
reewillich wie er nacht en dei.
Wrachtich wier, as dichter frij
om op te skriuwen wat er tocht
yn Ilias en Odyssee…
wa rint yn ’t tsjuster, wa yn ’t ljocht?
’t Is wiswier, hy waard doe blyn,
seach helder mei syn wize geast,
syn ja wie ja, syn nee wie nee,
hy skôge wat er dichte earst.
Stjerrend wier, hy stoar ferslein,
it luzeriedsel waard syn dea,
hy wie dêrta noch lang net ree,
mar hie gjin krêft mear yn de lea.
* Byld ‘Homerus’